ریل سرور HP 1U Friction Rail Kit (727604-B21) | HP® United States
ریل سرور dl320 مریل سرور HP 1U Friction Rail Kit (727604-B21) | HP® United States
ریل سرور dl320 میباشد و قیمت حدودی 450.000 تومان میباشد یباشد و قیمت حدودی 450.000 تومان میباشد
فروش سرور اچ پی
نمایندگی سرور hp
ریل سرور HP 1U Friction Rail Kit (727604-B21) | HP® United States
ریل سرور dl320 مریل سرور HP 1U Friction Rail Kit (727604-B21) | HP® United States
ریل سرور dl320 میباشد و قیمت حدودی 450.000 تومان میباشد یباشد و قیمت حدودی 450.000 تومان میباشد
خوب بعد از اینکه کمی در خصوص مشکلاتی که در استفاده از هارد درایو های SCSI سنتی وجود دارد صحبت کردیم حتما برای شما هم کمی تردید ایجاد شده است که آیا با این حال ما می توانیم از Serial Attached SCSI ها استفاده کنیم یا خیر ؟ بایستی توجه شما را به این موضوع جلب کنم که دیگر هارد درایوهای SCSI دارای ساختار قدیمی نیستند و به مرور زمان خود را پیشرفت داده اند و امروزه شما با عنوان هارد درایوهای SAS براحتی می توانید از این دستگاه ها استفاده کنید . خوب شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید که SAS های امروزی چندان از نسل گذشته خود چیزی به ارث نبرده اند و تغییراتی اساسی در آنها انجام شده است . تنهای چیزهایی که به ظاهر از نسل قبی است دستگاه ها به جای مانده است واژه های سخت افزارهای مورد استفاده و همچنین تا حدودی شباهت های ظاهری می باشد که فکر می کنم بیشتر از این حد نیز نباشند .
حتی کلمه Serial Attached SCSI هم بیانگر این است که SAS ها از SCSI ها سنتی و قدیمی متفاوت هستند .
همانطور که قبلا هم اشاره کردیم SCSI بر اساس ساختار کاری موازی یا Parallel کار می کرد و هشت یا شانزده عدد دستگاه را می توانست پشتیبانی کند . در مقابل این محدودیت SAS ها از یک Serial Bus یا باس ترتیبی استفاده می کنندو می توانند در صورت استفاده از دستگاه های Port Expander تا 65535 عدد دستگاه را پشتیبانی کنند . استفاده از Serial Bus ها در درایو های SAS نه تنها به این معنی است که تعداد بیشتری دستگاه می توانند به آن متصل شوند بلکه سرعت throughput بیشتری را نیز فراهم می کند. یکی از مهمترین مشکلاتی که SCSI ها داشتند استفاده از Bus های موازی یا Parallel بود که باعث اشتراک گذاری پهنای باند موجود و در نتیجه کاهش سرعت می شد . در SAS هر یک از دستگاه ها بصورت مجزا یک ارتباط با SCSI Initiator و یا حتی خود کارت کنترلر برقرار می کنند. به همین دلیل هارد درایوهای SAS محدودیت پهنای باند اشتراکی را که عنوان کردیم را در خود ندارند . در واقع درایو های SAS معمولا
خوب تا اینجا در خصوص حافظه های Solid State Storage ها و مزایای و معایب آن صحبت کردیم ، در این مقاله توجه خود را بیشتر بر روی هارد دیسک های SAS یا همان C ها می گذاریم . بدون شک در آینده ای نه چندان دور حافظه های Solid State Storage در زمینه ذخیره سازی در تمامی زمینه ها به عنوان حکمفرمای این زمینه وجود خواهند داشت ، اما امروزه در سرورها هارد دیسک های SAS به عنوان دستگاه ذخیره سازی معمول مورد استفاده قرار می گیرد . هارد دیسک های SAS کارایی نسبتا مناسب ، قیمت مناسب و همچنین دارای ظرفیت های بالا هستند و از طرفی به عنوان یک دستگاه ذخیره سازی قابل اطمینان در طی سالهای اخیر مورد تایید قرار گرفته اند.
برای اینکه بتوانید واقعا ارزش هارد دیسک های SAS را درک
کنید بهتر است کمی در خصوص تاریخچه این نوع درایو برای شما توضیح بدهیم . در دهه 1990 تقریبا تمامی سرورها از هارد دیسک های SCSI ( اسکازی تلفظ می شود ) می کردند. اگر کسی در آن زمان به عنوان مهندس سیستم از هارد دیسک های SCSI استفاده کرده باشد قطعا به شما در خصوص این نوع از هارد دیسک ها تعریف نخواهد کرد و یه عنوان یکی از مشکل ترین هارد دیسک ها از آن نام خواهد برد. روشی که در پیاده سازی هارد دیسک های SCSI در آن زمان استفاده می شد بر اساس چیزی بود که به نام multidrop bus شناخته می شد که البته به آن SCSCI Bus هم گفته می شد . SCSI Bus شامل یک کارت کنترلر یا Controller Card که در داخل SCSI Initiator قرار داشت ، یک کابل یا تسمه نواری ، یک یا بیشتر از یک عدد دستگاه SCSI و در نهایت یک Terminator می شد.
معرفی دیسک های SCSI
نکته جالب و مفیدی که در خصوص این نوع پیاده سازی SCSI وجود داشت امکان ترکیب و تطبیق دادن دستگاه های مختلف یا به اصطلاح Mix Match کردن دستگاه های مختلف بود ، با این امکان به محض اینکه به دستگاه مورد نظر یک SCSI ID ( در مورد این مسئله بعدا بیشتر بحث خواهیم کرد ) تعلق بگیرد به عنوان یک SCSI به سیستم معرفی می شود . این یعنی اینکه شما می توانید یک هارد درایو ، یک نوار یا Tape Drive ، یا حتی یک اسکنر را به یک SCSI Bus متصل کنید . متاسفانه این انعطاف پذیری هزینه زیادی را در بر داشت . هر SCSI Bus می تواند تا حداکثر هشت یا شانزده عدد دستگاه را به هم متصل کند . نکته در اینجاست که ساختار پردازشی یا بهتر بگوییم ساختار کاری SCSI Bus ها بصورت موازی یا Parallel است و بنابراین تمامی دستگاه هایی که به این Bus متصل می شوند از پهنای باند بصورت مشترک استفاده می کنند و این یعنی اینکه با بالا رفتن تعداد دستگاه هایی که به یک Bus متصل می شوند تمامی دستگاه های دیگری که به همین Bus متصل شده اند از نظر کارایی دچار مشکل خواهند شد.
کار کردن با پیاده سازی هایی که در دهه 1990 برای هارد دیسک های SCSI انجام می شد به دلیل وجود محدودیت های سخت افزاری نسبتا سخت بود . هر دستگاهی که به یک SCSI Bus متصل میشد بایستی یک شماره SCSCI ID می گرفت ، در واقع SCSI ID شماره ای بود که کنترلر برای شناسایی دستگاه مورد نظر به آن اختصاص می داد. معمولا SCSI ID یک دستگاه از طریق استفاده از سویچ ها ، جامپرها و یا شماره ای که در پشت دستگاه ذکر شده است تنظیم می شود. مسئله ای که کارکرد SCSI ID را کمی مشکل می کرد این بود که همه دستگاه ها از SCSI ID پشتیبانی نمی کردند. برای درک بهتر این مسئله فرض کنید که اگر شما تمامی شماره ها را به غیر از شماره 3 استفاده کرده باشید و یک دستگاه جدید به سیستم اضافه کنید که عدد 3 را پشتیبانی نمی کند برای اینکه بتوانید تنظیمات درست را اعمال کنید بایستی تمامی SCSI ID های موجود بر روی دستگاه های مختلف را مجددا عوض کنید تا بتوانید یک SCSI ID منحصر به فرد به دستگاه جدید بدهید .
خوب اگر فکر می کنید مورد قبلی که عنوان شد چندان هم مشکلی به حساب نمی آید توجه شما را به مشکل دیگری جلب می کنم ، همانطور که گفتیم SCSI ID ها معمولا از طریق سویچ ها و شماره های دستگاه تعیین می شوند ، حال اگر دستگاه را تعویض کنید و یا یک دستگاه خارجی جدید به سیستم اضافه کنید ترتیب این SCSI ID ها عوض می شود و شما مجبور خواهید شد که SCSI ID را مجددا تنظیم کنید ، این فرآیند بصورت تصادفی رخ می دهد و معمولا باعث تغییر SCSI ID دستگاه ها می شود که قطعا برای شما مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد.
یکی دیگر از مشکلات SCSI نیازمندی این سیستم به ترمیناتور یا پایان دهنده بود . دستگاه هایی که در یک SCSI Bus قرار میگیرند بصورت Daisy Chain به یکدیگر متصل می شوند و آخرین دستگاه که به این شکل به Bus متصل شده است دارای یک Terminator می باشد . بیشتر دستگاه های SCSI ای که در قدیم وجود داشتند نیازمند یک قطعه سخت افزاری ویژه به عنوان Terminator بودند اما دستگاه های جدیدتر و پیشرفته تر این Terminator را در ساختار خود دیده بودند . اما نکته در اینجاست که خود Terminator ها معمولا یا گم می شدند و یا بدون هیچ دلیل موجهی دچار مشکل می شدند و خراب می شدند . خوب با به وجود آمدن هر گونه مشکلی در این رابطه برای هر یک از دستگاه های موجود در Bus تمامی این دستگاه ها دچار مشکل می شدند . خوب شما تصور کنید که در چنین مشکلاتی بایستی آخرین درایورهای موجود دستگاه و اطمینان از هماهنگی و تطابق دستگاه ها در دستگاه های SCSI و کارت های کنترلر همگی بررسی شوند ، به نظرم بهتر است دیگر از ورود کردن به این نوع مشکلات سخت افزاری پیچیده خودداری کنیم و به بحث اصلی بپردازیم . در نهایت به این موضوع می رسدید که پیاده سازی SCSI ای که به درستی کار کند بسیار مشکل بود .
